Hayat bazen garipliklerle doludur. Bize içinde bulunduğumuz günü unutturacak kadar garipliklerle hem de. İçimizi acıtanda, o acıyı geçirecek olanda hep aynıdır… Dönüp dolaşıp hep aynı kişiye açılır kapılarımız... Yanılgılarımız, yangınlarımız, yalnızlığımız hep aynı kişiye yöneliktir aslında… Bazen söylemeden yazdığımız cümleler, bazen iç sızısından damlayan hüzünler…
Evet! Hepsi aynı kişiye… Nedenler ararken, nedensiz sevmek bazen… Düşlerden kopmayan koparılamayan bir parça gibi… En dibe vurulmuş gibi… Dönüp dolaşıp çarptığımız yalnızlığımız gibi… Onu sayfalara dökerken badem gözlerinden, muhteşem tebessümüne kadar virgül ve gibilerle sıralamak hayatın en güzel işi olsa gerek…
Söylenmemiş sözlerimdeki acılarımla seviyorum seni… Belki biraz kırık, biraz eksik ama kabul et sende bana tam değildin… Yanındayken bile uzaktın bana… Elimi uzatacağım anda soktun bütün boşlukları aramıza… Ben her daim sessiz çığlığımla seni sevdiğimi haykırırken sen her daim uzak kalmaya çalıştın… Ummadığım anda üzerimde yakaladığım bakışların bağladı beni sana… O anda nedenlerim oldun… Milyonlarca neden ve niçinlerle hep sana dair sorularıma sende cevap aradım… Fakat birinin bile cevabını bulamadım…
İşte o anda anladım… Hayat üç şıktan ibaretmiş sevdiğimiz kişi için...
* onunla ya da onsuz
* ya da ona rağmen
* veya ona dair…
İşte hayat sevdiğin kişi için bu şıklardan birini yaşamakmış… Sensiz her zaman yaşadım… Sensizken sana dairi de yaşadım…
şimdi ise sana rağmen yaşıyorum…
Sözsüz, sessiz, duygusuz, hissiz….
YORUMLAR